Ένας Μεγάλος Κύπριος Μουσικοσυνθέτης, που κατάγεται από την κοινότητα των Αγίων Βαβατσινιάς.
Ο Μάνος Λοΐζος ήταν μουσικοσυνθέτης κυπριακής καταγωγής (ο πατέρας του καταγόταν και ήταν κάτοικος των Αγίων Βαβατσινιάς και η μητέρα του Ελληνίδα), που θεωρείται σαν μια από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές παρουσίες, στο χώρο της νεότερης ελληνικής μουσικής.
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1937. Τέλειωσε το Γυμνάσιο Αλεξανδρείας και το 1955, πήγε με την οικογένειά του στην Αθήνα, με στόχο να παρακολουθήσει ανώτερες σπουδές. Γράφτηκε στην Ανωτάτη Εμπορική σχολή, αλλά η αγάπη του για τη μουσική, δεν τον άφησε να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
Το 1962 έκαμε την εμφάνισή του, ως επαγγελματίας συνθέτης, ηχογραφώντας το Τραγούδι του δρόμου, που ήταν η πρώτη και μεγαλύτερη επιτυχία του. Ακολούθησαν πολλά τραγούδια, που έγιναν μεγάλες επιτυχίες όπως: Δελφίνι δελφινάκι, Ακκορντεόν, Τζαμάϊκα, Δέκα Παλικάρια, Κουτσή κιθάρα, Αχ χελιδόνι μου, Παποράκι του Μπουρνόβα, Πρώτη Μαΐου κ.α. Δύο δίσκοι του, έγιναν χρυσοί και δύο πλατινένιοι. Κυριότεροι από τους δίσκους του είναι: Ο σταθμός, Θαλασσογραφίες, Νάχαμε τι νάχαμε, Καλημέρα ήλιε, Τα τραγούδια του δρόμου, Τα νέγρικα, Τα τραγούδια μας, Για μια μέρα ζωής.
Έγραψε τραγούδια σε ποικίλες τεχνοτροπίες (ελαφρολαϊκό, λαϊκό, μπαλάντα, «νέο κύμα» κ.ά.) σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, Κωστούλας Μητροπόλου, Γιάννη Νεγρεπόντη, αλλά και σε δικούς του στίχους. Επίσης πολλά τραγούδια του, τα ερμήνευσε ο ίδιος.
Στην περίοδο της επτάχρονης δικτατορίας (1967-1974), ο Μάνος Λοΐζος συνελήφθη αρκετές φορές και ανακρίθηκε από τις στρατιωτικές αρχές.
Πέθανε στις 17.9.1982, σε νοσοκομείο της Μόσχας, ύστερα από αλλεπάλληλα εγκεφαλικά επεισόδια. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου και τάφηκε.
Μετά τον θάνατό του, εξεδόθησαν σε δίσκο, τραγούδια που έγραψε σε στίχους του Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, τα οποία μετέφρασε ο Γιάννης Ρίτσος.
Η Κοινότητα θέλοντας τι τιμήσει τον μεγάλο αυτό μουσικοσυνθέτη, ανέγειρε στην είσοδο του χωριού ένα σεμνό μνημείο, στη μνήμη του.
